Συμπτώματα και αιτίες γρίπης του στομάχου

Γρίπη του στομάχου! Τι είναι η γρίπη του στομάχου; Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη γρίπη του στομάχου. Έτσι, είναι πολύ σημαντικό για εσάς να γνωρίζετε για το γεγονός της γρίπης του στομάχου. Σε περίπτωση που το παιδί σας έχει γρήγορα διάρροια και έμετο, καθώς και παραπονιέται για κοιλιακό άλγος, μπορείτε να πιστεύετε στον εαυτό σας, «γρίπη του στομάχου». Έτσι, σε αυτό το άρθρο συζητάμε για τα συμπτώματα της γρίπης του στομάχου και τις αιτίες τους.

Η «γαστρεντερίτιδα» είναι ένα άλλο όνομα γρίπης του στομάχου και ορίζεται ως μόλυνση των εντέρων του στομάχου. Η γρίπη, ή αλλιώς η γρίπη, είναι ανόμοια. Δεν προκαλεί σχεδόν ποτέ προβλήματα στο στομάχι. Η ιογενής γαστρεντερίτιδα ονομάζεται επιπλέον «γρίπη του στομάχου». Είναι μαζικά συνηθισμένο, ιδιαίτερα στα παιδιά, επιπλέον είναι πολύ μεταδοτικό. Η βακτηριακή γαστρεντερίτιδα αναγνωρίζεται επιπλέον ως «τροφική δηλητηρίαση» και προκαλείται από τρόφιμα που έχουν αποθηκευτεί διαφορετικά επιθετικά.

Συμπτώματα της γρίπης του στομάχου:

1. Η γρίπη του στομάχου μπορεί να είναι σοβαρή όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να πίνουν αρκετά υγρά για να ανταλλάξουν ό, τι λείπει κατά τη διάρκεια του εμέτου και της διάρροιας, ιδιαίτερα βρέφη, ηλικιωμένοι, μικρά παιδιά και άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα.

2. Η κύρια ένδειξη γαστρεντερίτιδας είναι η διάρροια (μη αιματηρή). Ναυτία, ασθένεια, καθώς και κάποιες κοιλιακές κράμπες μπορεί να εμφανιστούν στη διάρροια. ήπιος πυρετός (περίπου 100 F ή 37,77 C), πονοκέφαλος, ρίγη, καθώς και μυϊκοί πόνοι μαζί με αίσθημα κόπωσης μπορεί να προκύψουν σε ορισμένα άτομα.

3. Η ασθένεια συνήθως διαρκεί περίπου 2 έως 5 ημέρες και αρχίζει να προσδιορίζεται. Η σκληρή γαστρεντερίτιδα σημαίνει ότι το άτομο έχει σύμβολα αφυδάτωσης: πρόκειται για ιατρική καταστροφή.

4. Μερικές φορές σε αντίθεση, της άρνησης να φάτε αλλιώς πίνετε ή είστε πολύ αφυδατωμένοι, επιπλέον αυξημένη ή χαμηλή ή καθόλου παραγωγή ούρων. Απώλεια βάρους, έμετος κόπωση, συν τσίμπημα του δέρματος πολύ δίψα, ή ξηροστομία μαζί με μειωμένη κατανάλωση υγρών.

5. Οι ενέργειες του εντέρου είναι συνήθως χαλαρές και υδαρές. Ωστόσο, συνήθως δεν υπάρχει βλέννα ή αλλιώς αίμα.

6. Η αφυδάτωση είναι ένα άλλο σύμπτωμα γαστρεντερίτιδας.

7. Οι ενδείξεις για ήπια έλλειψη ενυδάτωσης μπορεί να περιλαμβάνουν δίψα ή ξηροστομία, μούδιασμα, απουσία ζωτικότητας και εγκεφαλικούς πόνους

8. Οι ενδείξεις μιας ακραίας έλλειψης ενυδάτωσης μπορεί να περιλαμβάνουν μυϊκούς σπασμούς, καταθλιπτικά μάτια, χωρίς ούρηση και υψηλό ρυθμό παλμών.

9. Τις περισσότερες φορές, δεν υπάρχει κανένας επιτακτικός λόγος για να δείτε τον ειδικό σας. Αλλά, εάν τα συμπτώματα διαρκούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, τότε πρέπει να επισκεφθείτε το γιατρό σας.

10. Επίσης, πρέπει να δείτε τον γιατρό εάν είστε άνω των 65 ετών ή εάν είστε έγκυος και έχετε ένα εξασθενημένο άτρωτο πλαίσιο που προκαλείται από μια άλλη κατάσταση όπως ο HIV.

Αιτίες γρίπης του στομάχου:

Οι ιοί που προέρχονται από τη γρίπη του στομάχου (ιογενής γαστρεντερίτιδα) καταστρέφουν τα κύτταρα της επικάλυψης του λεπτού εντέρου. Κατά συνέπεια, τα υγρά διαφεύγουν από τα κύτταρα στο έντερο και παράγουν υδαρή διάρροια. 4 είδη ιών προκαλούν σχεδόν όλη τη γρίπη του στομάχου (ιογενής γαστρεντερίτιδα).

 1. Αδενοϊός:

Εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά ηλικίας κάτω των 2 ετών. Από τα 49 είδη αδενοϊών, ένα στέλεχος επηρεάζει το γαστρεντερικό σωλήνα προκαλεί έμετο και διάρροια. Οι ενδείξεις εμφανίζονται κλασικά 1 εβδομάδα μετά την έκθεση. Η μόλυνση με αδενοϊό εμφανίζεται όλο το χρόνο.

2. Ροταϊός:

Είναι η κύρια αιτία για παιδιά ηλικίας 3 έως 15 μηνών και ο πιο συνηθισμένος λόγος διάρροιας σε παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών. Ο ροταϊός κλασσικά προκαλεί εμετό συν υδαρή διάρροια για 3 έως 8 ημέρες, μαζί με πυρετό και κοιλιακό άλγος. Ο ροταϊός μπορεί επίσης να μολύνει ενήλικες που βρίσκονται σε στενή επαφή από μολυσμένα παιδιά. Ωστόσο, η ένδειξη στους ενήλικες είναι πιο ήπια.

3. Αστροϊός:

Αυτό προσβάλλει επίσης κυρίως βρέφη και μικρά παιδιά, τα μεγάλα. Αυτός ο ιός είναι σχεδόν όλοι ενεργός τους χειμερινούς μήνες. Εμετός και διάρροια εμφανίζονται εντός 1 έως 3 ημερών έκθεσης.

4. Καλικιοϊοί:

Αιτιολογεί τη μόλυνση σε πληθυσμούς όλων των ηλικιών. Αυτή η οικογενειακή μονάδα ιών χωρίζεται σε 4 τύπους, με τους νοροϊούς να είναι σχεδόν όλοι οι συνηθισμένοι και οι πιο υπεύθυνοι για τη μόλυνση των ανθρώπων. Τα μολυσμένα άτομα εμφανίζουν εμετό συν διάρροια, πονοκέφαλο, κόπωση, καθώς και μερικές φορές μυϊκούς πόνους. Η ένδειξη εμφανίζεται εντός 1 έως 3 ημερών επαφής.

5. Ιική μετάδοση:

Ο πληθυσμός μπορεί να πάρει τους ιούς σε στενή επαφή από μολυσμένα άτομα, κατανέμοντας τα τρόφιμα, τα ποτά τους, διαφορετικά τρώγοντας τρόφιμα ή αλλιώς τρώγοντας τρόφιμα ή πίνοντας ποτά που έχουν μολυνθεί από τον ιό. Οι νοροϊοί που είναι επιλεκτικοί, κλασσικά εξαπλώνονται σε άλλα άτομα με επαφή με κόπρανα ή αλλιώς εμετό μολυσμένων ατόμων καθώς και μολυσμένο νερό από άκρη σε άκρη πριν από το φαγητό, ιδιαίτερα στρείδια από βρώμικα νερά.

6. Νοροϊός:

Ο νοροϊός είναι ο πιο ευρέως αναγνωρισμένος λόγος για ιογενή γαστρεντερίτιδα σε ενήλικες. Μερικές φορές παραπέμπεται ως το “σφάλμα του χειμώνα”, καθώς έχει την τάση να είναι πιο διαδεδομένο εν μέσω των χειμερινών μηνών.

Η μόλυνση εξαφανίζεται στα κόπρανα κάποιου με μόλυνση και εάν το άτομο δεν πλένει τα χέρια του μετά την αποχώρησή του από την τουαλέτα, η μόλυνση μπορεί να ανταλλαχθεί σε οποιαδήποτε επιφάνεια, υλικά τροφίμων ή αντικείμενα που αγγίζουν. Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα τύπων νοροϊών και είναι αποτελεσματικό για εσάς να πάρετε μια νόσο του νοροϊού μερικές φορές. Αυτό συμβαίνει με το σκεπτικό ότι οποιαδήποτε ασφάλεια για την ασθένεια που δημιουργείτε μετά την αρρώστια συνεχίζεται για μερικούς μήνες.

8. Δηλητηρίαση από τρόφιμα:

Οι περισσότερες βακτηριακές μολύνσεις που προκαλούν γαστρεντερίτιδα είναι συνέπεια βλαβερών τροφών. Η επιμόλυνση με μικροσκοπικούς οργανισμούς μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε στάδιο εν μέσω της προετοιμασίας ή του μαγειρέματος του φαγητού.

Οι εξερευνητές σε περιοχές με κακά επίπεδα υγιεινής και καθαριότητας νερού κινδυνεύουν επίσης να δημιουργήσουν γαστρεντερίτιδα. Αυτό είναι συχνά γνωστό ως «χαλάρωση των εντέρων του εξερευνητή». Διαφορετικές αιτίες περιλαμβάνουν το παράσιτο entamoeba και το βακτήριο shigella.